Godiva
Tinastas ng sastre ang pinagtupian
ng tela, ang hangganang kinipkip ng sinulid.
Binuksan ang lilip.
Nasasalat niya ang mga himulmol,
ang gaspang sa likod
ng rabaw ng kinis.
Walang kasing-tamis ang pagkakahugis
ng katawan sa balintataw
bago maging ganap ang hubog.
Ikinukubli ng mga hibla
ang liwanag, hindi ang nililinaw
ng liwanag.
Hindi ako nagkukulang
sa babala, sinasabi kong huwag
kayong sisilay. Ngunit hindi ako
ang nagturing na kasalanan ang pagmulat
sa kaselanan. Ang karunungan
sa pagitan ng mga hita at mga mata.
Ang pag-aangat ng siwang sa mga bintana.
Paglalaho ng
kapangahasan ang kapalit ng pangingin.
Godiva
The tailor unstitched it down
to the basting, revealing the inside of the hem
that was once squeezed close to the cloth.
He could feel the loose fibers,
the rough fraying
behind the silken surface.
Nothing comes close to flesh
materializing in the inner eye
before taking full shape.
The strands conceal
the light, not what is being
made clear by light.
I didn’t lack for warnings.
I said not a glance
nor furtive eye. But it was never I
who said it was indelicate to wake
to delicacy. That knowledge
came from between the loins and the eyes.
Or the crack in the window.
And that seeing is, in the end,
the loss of nerve.
Translation: Marne Kilates
